- Gegevens
- Laatst bijgewerkt op zondag 15 juli 2012 10:54
*In de eerste plaats is het buikdansen bij Samyra mijn wekelijkse 'me-time'. En dan nog in leuk gezelschap.
Je ziet namelijk een duidelijke lijn in wat voor vrouwen Samy's zijn... Vrouwen die zich goed voelen in hun vel, elegantie willen krijgen of verfijnen, en zichzelf met al hun goed en slechte kanten aanvaarden.
Zeggen dat buikdansen 'een sport' is, gaat me te ver. Maar het doet wel iets wat veel sporten niet doet: het geeft je een goed gevoel over jezelf en je leert je lichaam goed en elegant te gebruiken.
De lessen zijn nooit saai. Samyra heeft dankzij haar jarenlange een grote kennis van attributen en stijlen. En volgen ook een logische opbouw doorheen de jaren. Na les 1 heb je al het gevoel dat je iets kan (showen), na les 83 heb je gewoon het gevoel dat je nog meer kan (showen)! (I.v.d.E)
*Heb bij jou op een ongedwongen en leuke manier kennis gemaakt met het buikdansen!
Altijd leute en plezier en toch stak ik er veel van op. Ook over de soorten muziek en ritmes.
Nooit het gevoel gehad dat ik iets moest doen wat me niet lag. Goed in mijn vel voelen was het keer op keer.
Jij hield en houdt van wat je doet en van mensen, dat straal je 100 % uit.
Later, wegens het emigreren naar "De" Limburg, bij andere danseressen terechtgekomen.
Maar nooit meer datzelfde gevoel tegengekomen.
Maar blijf dansen omdat het een microbe is :)
Wens je nog vele jaren dansplezier
xxx,Ingrid
*
*Ik volgde 4 jaar les bij Samyra. In die vier jaar leerde ik:
- spieren kennen waarvan ik het bestaan nooit had vermoed,
- deed ik mee aan wondermooie shows voor en achter de schermen, (Samyra,
bedankt hiervoor, het was hard en diep voor jou, maar het gaf ons een BOM
aan heerlijke momenten!)
- kreeg ik een Oosters cultuurbad die mijn kennis van muziek, ritmes,
zangers en zangeressen tot hogere niveaus bracht,
- werden er in de groep meidenvriendschapsbanden gesmeed voor het leven,
en...
Ik leerde vooral dansen, dansen en dansen! (Ik leerde ook mijn zweetklieren
van dichterbij kennen...:-))
Samyra is een prachtige vrouw en een (h)eerlijke danslerares; ze leeft voor
haar "Samy's", ze is intelligent en boemvol humor. Wie veel chichi en
egotripperij verwacht is hier aan het foute adres, bij Samyra is het hard
werken (amaai mijn arme bilspiertjes bij de shimmy lessen :-)) en je leert
er echt de essentie van buikdans in al zijn facetten, maar het is vooral:
FUN!
Samyra, het was een plezier je te hebben leren kennen, zonder jou had ik
echt nooit zo (pot)sierlijk staan shimmy-en aan de afwas, had ik nooit
geweten dat ik zo vloeiend kon "kamelen", en had ik nooit vriend en vijand
kunnen verrassen door hen te tonen tot welke kundige bewegingen mijn
45-jarige heupen nog in staat waren! Tijdens jouw lessen ging ik altijd even
op reis, zaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig!
Keep dancing, dikke merci voor alles!!!
Sylvie
*De buikdanslessen van Samyra zijn een echte verrijking geweest, en zijn erg fun!
Je leert er je lichaamsbewegingen beheersen en een elegante en vrouwelijke houding aannemen, zowel tijdens het dansen als in het dagelijks leven.
Elke les begint met een stuk achtergrond van muziek/artiest/instrument, wat erg leerrijk is.
Je leert spieren gebruiken waarvan je voorheen het bestaan niet kende, en krijgt na enkele lessen al een soepeler lichaam!
Een echte aanrader Merci Samyra!”
Groetjes!
Stefanie
*De manier waarop jij je lessen geeft is een verademing na een drukke
werkdag in ons westerse leefmilieu!
De combinatie van prachtige, soms klassieke Arabische en Egyptische etc
..muziek en cultuurinitiatie met de extravertie van de
buikdanschoreografie, én met de nodige humor erbij is onvergetelijk en
werkt bevrijdend,
voor elk type vrouw een échte aanrader,
Ooit kom ik wel eens terug meedoen!
liefs,Helena
*De les was heel leuk!! Ik heb alvast toch al leuke bewegingen bijgeleerd en
onthouden, dat is voor mij dan ook de bedoeling. Ik moet zeggen dat dit met
voorgaande danslessen niet altijd zo goed lukte.
Proficiat met de manier van lesgeven!!
Groetjes,Hilde
*Dag Samyra
Ik vind het altijd enorm leuk om bij je les te volgen! Je straalt altijd zoveel positiviteit uit op ons, en zo is het steeds leuk om te komen. Wat ik ook heel tof vind is dat je ons iets leert over de arabische wereld, zo leren we dat extra meer rondom buikdans. Ik zocht een dans waarin ik me goed moest voelen en niet beu zou worden, en dat heb ik bij deze ook gevonden. Het is een dans dat je gewoon blijft doen!
Tot binnenkort Samyra :-)!!
Vele groetjes,Katrien



*...De lessen zijn dan ook echt leuk, ik kijk er altijd naar uit, en het doet me lachen, zowel jij als het dansen zelf. En het is zoveel vrouwelijker dan mijn andere danslessen dat het echt deugd doet. En het buikdansen zelf is gewoon fantastisch.
Helena
*
Persoonlijk ervaar ik de lessen als héél ontspannend.
Daarbij is voor mij de beweging van hoofdbelang.
De isolaties leren ons bewust omgaan met het lichaam.
Dit alles leidt tot een goede houding, zeker naar ouder worden is dit belangrijk!
Als laatste punt wordt het geheugen ook getraind,( niettegenstaande dat, niet altijd elke poging lukt)
B.
*Dag Samyra!
Ik heb een tijdje niet meer van me laten horen omdat ik voor studies in het buitenland zat, en intussen ook verhuisd ben. Ik woon nu in Zwevegem met mijn vriend. Hier ben ik begonnen met Zumba, en het is me opgevallen dat die 3 jaar Oriëntaalse dans bij jou toch zijn sporen heeft nagelaten. Tijdens de Zumba merkte ik dat mijn heupen zeer soepel zijn, ik mijn handen steeds in een elegante pose hou en ik er zelfs af en toe spontaan een hip-drop tussen steek. Ik had altijd het gevoel dat ik niet elegant genoeg was voor bellydance, maar nu merk ik dat het van mij een iets elegantere dame heeft gemaakt. Ook de schaamte om op de eerste rij te dansen heb ik helemaal niet meer. Tijdens de 3 jaar Oriëntaalse dans had ik nooit echt het gevoel dat ik er goed in was, maar blijkbaar heeft het toch zijn sporen nagelaten, op een zeer positieve wijze. Daarvoor bedankt!
Véél succes nog met het bellydancen!
Groetjes, Joke
*Beste Samyra,
Als ik terugkijk ben ik tevreden dat ik na jaren goesting en toch niet durven uiteindelijk de stap gezet heb om me aan je cursus te wagen. Geloof me, als frisse 56 jarige binnenstappen bij al die zoooveeel frissere 20-ers heeft me ongelooflijk veel moeite gekost. Maar ik heb het gedaan. Hoera voor mezelf :-)
Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Niet dat ik er zoveel van bak, maar daar gaat het ook niet echt om, niet?
Ik kijk al met veel ongeduld uit naar het vervolg Tot dan,Marijke
*Een prachtig artikel schreef een van onze Samy’s Martine in de personeelskrant van haar werk:
Ik dans buik.
Eindelijk.
Ik wilde dat al heel lang doen, buikdansen. Ik hou van de muziek, de kleren met glitters, floshkes, muntjes en pareltjes, de vrouwelijkheid, de uitdaging. Wat me dan al die tijd tegen hield om me in te schrijven in een cursus ? Mijn ruimtelijke ordening natuurlijk. De zekerheid dat ik de dikste ging zijn. In eerders welke cursus trouwens. Maar in deze cursus moet je schudden. Schudden met wat je haat. Pronken met dat wat je het lelijkst aan jezelf vindt.
Aangemoedigd door mijn vriendinnen en de belofte in Samyra’s buikdansfoldertje “Alle buikjes welkom” heb ik me dus toch ingeschreven. Geen kijk- en/of proeflessen toegestaan. In mijn schaamte wil ik niet dat iemand het weet. In mijn enthousiasme vertel ik het aan iedereen; en bedreig hen vervolgens met de dood / een gerechtelijke procedure / gruwelijke lijfstraffen (niet per se in die volgorde) als ze ’t verder vertellen. Maar wat heb ik te vrezen ? Commentaar ? Flauw-plezante opmerkingen ? Niemand is scherper dan mijn eigen innerlijke commentator… Dus bij deze mogen jullie het dus allemaal weten.
De eerste les kwam ik tot de vaststelling dat mijn vrees niet ongegrond was geweest : ik was niet alleen de dikste, ik was de énige dikke. Maar al gauw vond ik troost in een madammeke van zo’n 45 kg in een witte legging, een wit damarreke, geen soutienneke met een lange ouderwetste bloemensjaal rond de heupen geknoopt. Ondanks haar slanke lijn moest ik onwillekeurig aan een doos pralinen denken. “Aha”, jubelde mijn ergerlijke innerlijke stemmetje, “je bent dan wel de dikste, maar niet de slechtst geklede!”. Maar dan. Dan was daar de spiegel. 30 of wat slanke madammekes, klaar om buik te dansen, en dan ik : prominent aanwezig en elegant als een staancaravan.
Jaja, ik hoor je al argumenteren : buikdanseressen móeten een buik hebben! Zeg dat vooral eens tegen mijn 30 slanke medestudenten. Wie echter wel een buikje heeft, is de lerares. Maar da’s een buikJE, een fluweelzacht knuffelkussentje waarmee ze wonderbaarlijke dingen kan doen. Ik daarentegen beschik over een oncontroleerbaar kingsize waterbed. Allee, dat controleren valt nog mee. Al bij al lukt het me goed, al dat draaien, schudden en de danspasjes. Ik krijg complimenten van de andere studentes. Innerlijke commentator : “Die zijn natuurlijk verbaasd dat je met zo’n gewicht überhaupt meer kunt dan alleen maar eten en ademen”. Nee, het gaat me wel af, al moet ik toegeven dat de middelpunt-vliedende kracht in mijn voordeel speelt. Maar boven alles is het leuk. De lerares is goddelijk : als levensvreugde verpersoonlijkt kan worden, dan is zij daarin geslaagd.
Maar of ik nu wil of niet, ik ga er spontaan van glimlachen, van dat buikdansen. Het is héérlijk. Het is vrolijk. Het is supervrouwelijk. En thuis maar dansen, in de living. Niet omdat het moet; niet om calorieën te verbranden, maar omdat ik het niet kan laten.
Iets in mij vindt dat ik felicitaties verdien voor dat buikdansen. Nee, niet omdat ik het doe, maar omdat ik het dúrf, mijn innerlijke cynicus ten spijt. Ondanks Fort Knox en het kingsize waterbed. Maar laatst, op een feestje, leerde ik Kurt kennen. Kurt is een exentrieke beeldschone kerel. Eigenlijk is het Kurt die de felicitaties verdient. Hij volgt namelijk ook een cursus buikdansen. Hij moet schudden met wat hij NIET heeft. Allee ja. Ahum. Laten we zeggen dat hij met andere dingen moet schudden. Da’s dus nog een grotere uitdaging. Voor wie nu spontaan de wenkbrauwen de hoogte in gaan : het bestaat echt hoor, buikdansen voor mannen. Maar zo als enige man tussen vrouwen gaan staan dansen, da’s pas durven.
Ondertussen heb ik het madammeke van het damarreke beter leren kennen. Ik schaamde me al snel voor de harde woorden van mijn innerlijke commentator. Ze is 60 (!), heeft de souplesse van gewapend beton door haar reuma, maar ze doet het toch maar. Gelukkig heeft ze ondertussen wel zo’n arabisch sjaaltje met rinkelende muntjes aangeschaft en is de Leonidas-associatie daarmee verdwenen.
En we leren meer dan alleen maar dansen. We leren arabische zangers en zangeressen kennen, componisten, tradities en soms zelfs wat arabisch. Ik ga nu even fonetisch demonsteren : Habibi. Annei bahébek. Je weet tenslotte nooit wie je gaat tegenkomen. Altijd nuttig.
En nee, ik geef geen demonstraties.
Interesse gewekt ? Op www.samyra.be kun je meer lezen.